Schooldirecties hebben maar weinig tijd om na te denken over de vraag waar ze het geld voor het wegwerken van corona-achterstanden aan kunnen besteden. Bovendien weten niet altijd goed welke ingrepen effect hebben. Dat zegt hoogleraar en inspecteur Inge de Wolf tegen de NOS.
Het kabinet maakte onlangs bekend 8,5 miljard te steken in het Nationaal Programma Onderwijs (NPO). dit programma is bedoeld om corona-achterstanden te repareren. Van het totaalbedrag gaat 5,8 miljard naar het primair en voortgezet onderwijs. Er is voor gekozen om het geld niet te verdelen onder de schoolbesturen, maar om het direct aan de scholen te geven. Een gemiddelde basisschool kan rekenen op 180.000 euro extra, een school voor voortgezet onderwijs op 1,3 miljoen euro extra.
De Wolf en socioloog Thijs Bol willen met het OMT-Onderwijs scholen adviseren bij de besteding van het geld. Zij vertelt aan de NOS dat het een verstandige beslissing van het kabinet is om het geld direct aan de scholen te geven, maar daar kleven volgens haar ook risico’s aan. Schooldirecties hebben volgens De Wolf maar weinig tijd om na te denken over de uitgaven. Bovendien weten ze volgens haar niet altijd genoeg over de effectiviteit van hun ingrepen.
Extra personeel aantrekken is volgens Wolf het beste, maar dat is vanwege het lerarentekort erg lastig. ‘Mailboxen van schoolleiders lopen op dit moment over van aanbiedingen van commerciële bijlesbureaus. Een directeur kiest dan misschien sneller voor een losse cursus, terwijl de effectiviteit hiervan lang niet altijd bewezen is’, aldus De Wolf.
Parttimers meer laten werken
De NOS sprak ook met directeur Marcel Huijgens van openbare basisschool De Fonkel in Tilburg. Ook hij denkt dat het erg lastig zal zijn om extra personeel in de school te krijgen. ‘Alle scholen gaan straks tegelijk de markt op, dat wordt dringen. En moet ik die leraar dan na 2,5 jaar weer op straat zetten als het geld op is?’, aldus Huijgens.
Daarom gaat hij zijn personeel dat parttime in dienst is vragen of zij meer uren willen werken. ‘Deze leraren kennen de leerlingen, en de methodes. Het zou mooi zijn als zij dat willen doen. Door dit extra geld zie ik nieuwe mogelijkheden.’