De christelijke besturenorganisatie Verus laat in een online artikel zien dat christelijke scholen tegenwoordig helemaal niet zo christelijk meer zijn. Hun kleur is vervaald, blijkt bijvoorbeeld in Rotterdam.
Aanleiding voor het artikel van Verus is dat het rooms-katholieke onderwijs in Vlaanderen meer moslimleerkrachten wil inzetten. Volgens directeur-generaal Lieven Boeve van het Vlaams Secretariaat van het Katholiek Onderwijs kan op die manier radicalisering onder islamitische jongeren worden opgevangen. De gedachte van de katholieke theoloog Boeve is dat met meer moslimleerkrachten jongeren beter kunnen worden begeleid in hun zoektocht naar identiteit.
De vraag die Verus zich stelt is of Nederlandse christelijke scholen daar ook beleid op hebben. De christelijke besturenorganisatie belde onder andere met het protestants-christelijk basisonderwijs in Rotterdam. Op de meeste christelijke basisscholen in die stad vormen kinderen met een christelijke achtergrond een minderheid. Veel leerlingen zijn van huis uit islamitisch of worden niet op grond van een bepaalde religie opgevoed.
Verus schrijft dat PCBO Rotterdam een jaar of tien geleden besloot dat ook medewerkers met een andere dan de christelijke geloofsinspiratie welkom zijn op zijn scholen. ‘Die beslissing werd niet genomen op grond van incidenten, maar om bruggen te slaan vanuit onze eigen, christelijke geloofsinspiratie’, zegt bestuursvoorzitter Kees Terdu. ‘Als je kinderen uit andere geloofsinspiraties voor je hebt, is het niet consistent als je als medewerker met een andere geloofsinspiratie niet welkom bent.’
Een tweede reden is dat er ook binnen het onderwijsondersteunend personeel mensen met een andere geloofsinspiratie aan het werk zijn.’Het is onmogelijk daar een onderscheid in te maken. Zij dragen evenzeer als leerkrachten bij aan de brede identiteit van de school. Ook zij hebben contact met leerlingen, ouders en andere medewerkers.’
Kleur is vervaald
Directeur Ritske van der Veen stelt dat de situatie in Rotterdam tekenend is voor veel christelijke onderwijsorganisaties, ook in kleinere gemeenten. ‘De ontwikkeling die wij vanuit het openbaar en algemeen toegankelijk onderwijs zien, is dat steeds meer scholen voor bijzonder onderwijs hun kleur laten vervalen. Logisch, want steeds minder ouders in het ontkerstende Nederland bepalen hun keuze voor een school op basis van godsdienst.’
Van der Veen beschouwt deze ontwikkeling als positief. ‘In feite komt het erop neer dat het bijzonder onderwijs steeds meer open komt te staan voor diversiteit op basis van gelijkwaardigheid. In het openbaar en het algemeen toegankelijk onderwijs is dat altijd al ons uitgangspunt.’
Volgens hem schuift het bijzonder onderwijs steeds meer op naar het concept School!, zoals VOS/ABB dat met de Vereniging Openbaar Onderwijs heeft opgesteld. Dit concept stijgt boven de denominaties uit. Het gaat ervan uit dat er in de toekomst geen openbare, protestants-christelijke, rooms-katholiek op wat voor scholen meer zijn, maar ‘scholen’.
Van der Veen heeft in dit kader een visiestuk opgesteld, dat kan dienen als inspiratie voor een discussie over de toekomstbestendigheid van het huidige duale onderwijsbestel op basis van artikel 23 van de Grondwet.